Pannenkoekentocht Huijbergen 17 januari 2009 (14,6 km)

Het werd de tocht van pannenkoeken eten, door moeilijke drassige weggetjes lopen, denken dat je al bijna bij de rust bent maar er nog 2 kilometer vandaan zijn, kortom alle ingrediënten voor een heerlijke wandeling. En er werd ook vandaag weer iets gebroken.
Het was alweer een week aan het dooien en er werd zelfs regen voorspeld. Geen mooie winterplaatjes dus zoals bij de Hart van Brabanttocht van vorige week.
Toch besloten mijn moeder en ik te gaan wandelen in Huijbergen. Buienradar gaf aan dat de regen nog ver weg was. Rond tien voor negen waren we gestart voor de 14,6 kilometer.

We moesten bij de start al direct afscheid nemen van de andere afstanden.

De wandeling liep richting Essen Hoek in België. Na twee kilometer waren we al bij de eerste rust. Daar hebben we onze kaart afgestempeld. Om te rusten was het nog te vroeg, we waren net warm gelopen. (Het was eigenlijk best wel koud)

Dus liepen we vlug verder, de volgende rust was op ruim 11 kilometer.

We verlieten Essen Hoek weer om verder te wandelen door het Belgische land.

In eerste instantie waren het nog verharde wegen …

... maar uiteindelijk moesten we door een drassig stuk. Mijn moeder was heel voorzichtig, ze wilde namelijk weer niets breken. 

Dus het wandelen ging even wat rustiger. Zoals uit de bovenstaande foto blijkt was het soms slecht begaanbaar zodat er langs de rand van het pad moest worden gelopen.

Maar uiteindelijk kwamen we ook door dit stuk van de wandeling zonder ongelukken.

En werd het even wat beter begaanbaar. 

In de bossen was het weer wat moeilijker. In de verte zien we nog net twee fietsers wegrijden die pijlen aan het controleren waren. Ze waren ons eerder gepasseerd. De pijl rechts hadden ze net nog opgehangen.  

We liepen de grens weer over en kwamen in Huijbergen aan. Omdat we op de moeilijke stukken toch rustig aan hadden gedaan waren we minder ver op de route dan we dachten.

Hier moesten we door een hekje via 'n gebouw van de scouting lopen richting een bos. 

Goed opletten op boomstronkjes. Mijn moeder liep op haar gemak. En toen stootte ze haar voet hard tegen iets aan, ik weet eigenlijk zelf niet meer waaraan. Ze leek te vallen waardoor ik riep"A.u.b. niet weer". Ze kon zich ergens aan vastpakken,dus ze viel gelukkig niet. Ze liep wel even moeilijk, maar ik zei: Misschien is de voet wel een beetje gekneusd, maar gelukkig was ze niet gevallen, dacht ik.

Toch liepen de laatste 700m naar de rust niet zo vlot. De voet bleef pijnlijk, ik liep iets vooruit en vroeg bij de rust of er misschien EHBO aanwezig was. Helaas was dat niet het geval. Mijn moeder zei dat ze even zou rusten en daarna zou het weer wel gaan. Ik zei dat ik de organisatie zou bellen of eventueel zelf de auto zou gaan halen als het niet ging. En toen ze even opstond om naar de toilet te gaan besloot ze toch te stoppen. (Ik had ondertussen gevraagd of er nog veel onverhard terrein zou komen de laatste 3,5 km. En dat bleek dus inderdaad zo te zijn.)

Ik belde de organisatie en die beloofde z.s.m. mijn moeder op te komen halen. Dat vond ik verstandig want met een gekneusde voet kun je het beter niet forceren. Ik liep ondertussen de laatste 3,5 km uit, dan zouden we ongeveer op hetzelfde tijdstip arriveren.

Ik kwam nog een medewandelaar tegen die even aan het twijfelen was welke kant hij op moest. (Er stond een bordje om aan te geven waar de start was en een pijltje, dat moest worden gevolgd, dat de andere kant op wees.)

Omdat hij 22 kilometer liep moesten we na bijna 2 km weer afscheid nemen. Ik liep via "de weg naar Wouw" richting de finish. 

Hier was mijn moeder ondertussen al aangekomen, ze had al een pannenkoek op. Ik meldde me af en bedankte de organisatie voor het ophalen van mijn moeder. Ze zeiden wel om nog even naar de huisartsenpost te rijden voor de zekerheid. Dit omdat het steunen op de voet pijnlijk was.

Nadat ook ik de pannenkoek had opgegeten reden we dus naar de huisartsenpost in Roosendaal waar de dokter een verwijzing gaf naar de Röntgenafdeling van het Franciscusziekenhuis. 
En hier bleek dat er ook vandaag weer iets gebroken was. Het middenvoetsbeentje. Waardoor mijn moeder dus weer even uit de running is.

Vergeet mijn gastenboek niet: